In gesprek met Gerard Kummeling
Velen hebben Gerard kunnen leren kennen als voormalig bestuurslid van KBO-Oirschot, maar waarom ik met hem in gesprek wil gaan is vanwege zijn voormalige beroep: huisarts in Acht. Ik word hartelijk ontvangen op zijn mooie woonlocatie en verwend door zijn vrouw met koffie en zelfgebakken cake. Beter kun je niet aan een goed gesprek beginnen en het zegt ook al veel van de bewoners.
Gerard is geboren in Didam en verhuisd naar een boerderij in Oerle op de Scherpenering toen hij 2 jaar oud was. Na de lagere school in Oerle, middelbare school in Eersel, doorgestoomd naar de universiteit in Nijmegen om dokter te worden.
Als huisarts heeft hij veel te maken gehad met ouderenzorg. In het begin van zijn loopbaan was ouderenzorg nog geen erkend klinisch specialisme, dat was pas vele jaren later.meer………..Lees verder
Ouderenzorg, zo vertelt hij, werd toen geleverd door familie, buren, vrienden en kennissen en niet te vergeten de wijkzuster. Bejaardentehuizen bestonden er amper of niet. Ouders en (klein)kinderen woonden vaak onder één dak met veel aandacht en zorg voor elkaar. Dat kon toen ook, omdat de meeste vrouwen geen werk buitenshuis hadden en als vanzelfsprekend de zorg voor de ouder wordende (schoon)ouders op zich namen. Alles verliep in een evenwichtige balans van oud, jong en piepjong. Voor de meesten was dit een aangenaam proces van inhoud geven aan het leven, respect van de jongeren voor de ouderen en omgekeerd. Gerard vindt het heel belangrijk dat we als ouderen blijven zoeken naar een zinvolle ontwikkeling en invulling van ons leven. Als je dat loslaat dan zit je op de glijbaan naar het einde. Ook een belangrijk onderwerp is dat wij de ouderenzorg niet als vanzelfsprekend overlaten aan Overheid en Gezondheidszorg maar ook hier zelf initiatieven nemen om met elkaar ons leven zin en waarde te geven, net zoals we deden toen we in ons leven op pad gingen naar een ongewisse toekomst met uitdagingen, kansen en vernieuwingen. De problematiek met ouderen is vooral begonnen door ze als speciale doelgroep weg te zetten, oneerbiedig gezegd op te hokken in bejaardenhuizen. Hierdoor werden ze afgezonderd van de rest van de maatschappij. Een zak geld en nieuwe werkgelegenheid lost de problemen wel op volgens de politiek. Als oplossing naar de toekomst ziet hij dan ook graag dat we ouderen en jongeren in goede harmonie weer gaan mixen met aandacht en zorg voor elkaar. Dus eigenlijk weer terug naar vroeger, zij het in aangepaste vorm. Teun Toebes uit Best geeft een goed voorbeeld hoe de geïntegreerde zorg voor elkaar eruit zou kunnen zien. Uiteraard heeft Gerard veel waardering voor de mensen in de zorg die met hart en ziel werken om het leven van senioren, die dit nodig hebben, menswaardiger en als het kan zoveel mogelijk zelfredzaam te maken. Menselijkheid is niet te koop en alleen maar te vergroten door tussen de mensen in te staan en daar waar we kunnen ons steentje bij te dragen voor een beetje betere wereld. Nog wat losse opmerkingen: DE MENS CENTRAAL IN EEN GOEDE MIX VAN LEEFTIJDEN, RANGEN EN STANDEN. Zo hebben en houden wij een zinvolle toekomst.
– geen bejaardenhuizen maar samenlevingsvormen met een mix uit onze maatschappij,
– goede preventie, voorlichting voor een goede gezondheid, zonder te overdrijven; we hoeven tenslotte allemaal geen 100 te worden.
– de huisartsenzorg in de huidige tijd is overladen en opgeknipt.
– geld is vaak leidend bij politieke keuzes om later te ervaren dat we een verkeerde weg zijn ingeslagen.
– de ouderenzorg is door overbelasting nogal verzakelijkt; menselijkheid is helaas niet te koop, wel het belangrijkste voor ieder mens.
Dus de belangrijkste les die wij uit de laatste 50 jaar moeten trekken:
Grote plus: al deze goeie raad is geen consult, dus gratis maar wel waardevol.
Gebruik het als richtingwijzer in jullie leven, het ga jullie goed.
Gerard en Marie-Thérèse, bedankt voor jullie Brabantse gastvrijheid.
VRUGER
Vruger rook stront nog noar stront
En waar ’n bibs nog ’n kont
Toen kwam er nog Brabantse praaot
Ut iedereen zunne mond
Mer nauw vandaag den dag
Is ’t net of de nie mir mag
En is er veul wa verlorre gaot
Onder Nederlands taal gezag
Want dialecten hebben gin bestaon
Dus gaon ze d’r allemol aon
Mer as ge straks vur de Schepper staot
Dan vraogt ie: wa hedde gij mee mé ut Brabants gedaon?
tekst: Pastoor Spooren (naar Henk van Westerlo)
Orskot vruuger
Kleine winkeltjes
Voor de komst van supermarkten, we hebben het over de jaren ’50, waren er in Oirschot veel levensmiddelenwinkels. Ik noem er hier enkele: De bakkers Piet den Ouden, Jan Liebrand, Nol Nuyens, Klaas Smits, Mieske van den Heuvel, Dries van den Eijnde, Bernard van der Sande, Lucien Latour, Sjef en Harrie van Haaren (de Mol), Ceesje van Sprang en Piet de Kort. De slagers Sjef Smits, Cas Smits, Harrie Princée, Jan van Haaren en Fransje Wijnhoven…………Lees verder
Kruideniers: de zussen Mia en Anna van der Steen, de Edah van Piet Zeeuwen, de A&O van Willem van Kollenburg, de VéGé van Dré Smeijers, Antje van de Oetelaar, de Spar van Jan van Zeeland, de weduwe Janske van Esch, Jetje Geerlings-den Ouden, Harrie Smetsers (den Bels). Voor vis ging je naar Harrie van Nunen en voor groenten naar Kareltje Kerkhof. En dan vergeet ik er vast nog wel een paar. In 1961 kwam er een nieuwe vestigingswet voor bedrijven, die het mogelijk maakte dat vlees, groenten en brood onder één dak verkocht mochten worden. Vanaf dat moment was de opkomst van supermarkten niet meer te stoppen. Jan Liebrand was de eerste in Oirschot en dat was niet leuk voor zijn buurman slager Sjef Smits. Het is nu 2022 en naast de kleine gespecialiseerde winkels zien we grote supermarkten, daar tussenin zit niets meer. Het gezellige praatje in de rij bij de slager is er niet meer bij. Alhoewel, ik hoorde dat Jumbo een proef doet met “kletskassa’s”. Daar kun je doorgeven wie er vreemd gaan en dan zetten ze het op een app of zoiets. Enkele jaren geleden hadden ze bij de Jumbo iets nieuws: een zelfscansysteem. Da’s handig! De eerste keer kom ik thuis met de boodschappen en zie ik op de kassabon dat ik vergeten ben een zak mandarijntjes te scannen. Voor een paar euro wil ik niet de naam hebben dat ik oneerlijk ben. Dus als ik enkele dagen later weer bij de Jumbo kom, scan ik een zak mandarijntjes en leg hem terug in het schap. De kassamevrouw als ze de bon uitdraait:
“U hebt mandarijntjes gescand, maar ik zie ze niet in het mandje liggen”
“Nou, dat zit zo…”
“Wacht, ik pak ze wel even voor u”
Komt terug: “Asjeblief, 2 zakken mandarijnen, ze zijn in de actie vandaag, 2 voor de prijs van 1”
Ik heb ze bedankt en niets meer uitgelegd.
Een Gevalletje van Vallen
Je leest er bijna dagelijks berichtgevingen over in de dagbladen en op de radio en TV, ” Ouder persoon gevallen, en uren later (onderkoeld) gevonden en mogelijk aan de gevolgen daarvan bezweken” Ook was al bekend gemaakt dat er vele ouderen van boven de 70 jaar slachtoffer worden van valpartijen in en rond het woonhuis. Dus was ik van plan om via onze KBO vereniging voor onze leden een cursus valpreventie te organiseren en door een professionele instructeur preventieve tips aan te laten dragen om mogelijke valpartijen te voorkomen, en deze dan ook samen te gaan oefenen.
Nu heb ik ook ondanks dat ik tot deze doelgroep behoor dit item altijd een “ver van mijn bed show” gevonden en van “ik let wel op wat ik doe” mentaliteit gehad totdat de realiteit zich voordeed en het een “dicht bij mijn bed show” werd.
Zo ook die bewuste zaterdagmorgen dat ik tijdens het aankleedritueel plotseling mijn evenwicht ben verloren en in paar seconden mezelf gelanceerd heb om via de bovenkant van het houten voeteneind van ons ledikant op de vloer achter het bed terecht te komen en daar dus kermend van de pijn om hulp heb moeten roepen omdat ikzelf niet meer in staat was om op eigen beweging me tesen. Nadat mijn vrouw op mijn hulpgeroep was afgekomen en me weer geholpen had om op te staan werd duidelijk dat ik een nogal stevige kneuzing had opgelopen in mijn ribbenkast. Ik was blij dat er iemand thuis was om te helpen, wat duidelijk een pluspunt was maar je moet er niet aan denken dat ik hierbij een breuk ergens anders had opgelopen en alleen thuis was geweest en niet in staat was om alarm te slaan. Dan lig je er wel hulpeloos bij en kun je maar hopen dat je snel gevonden wordt, dat realiseerde ik mij wel al snel. De eerste dagen kon ik alleen maar even op een hoge kruk zitten door de enorme pijn, wat enkele dagen later wel wat was afgenomen en op de plek in mijn zijde later een mooi schilderij ontstond in de vorm van een behoorlijke blauwe plek, en heeft deze kneuzing toch nog een tijdje een behoorlijke lastige pijn nagelaten. Zover mijn verhaal dat nu centraal staat betreffende de noodzaak van een preventief handelen naar jullie als leden van onze vereniging inzake het aanbieden van een cursus zoals hierboven voornoemd.
Deze vervelende valpartij is voor mij een leerschool geweest om mijn plannen door te zetten om deze cursus te gaan organiseren bij onze KBO en er natuurlijk zelf ook aan deel te gaan nemen.
Zo zijn er vele kwaaltjes die gaan opspelen nu we allemaal ouder gaan worden. Ook daar zijn handvaten voor om daarmee om te gaan zoals een Bekkenbodemtherapie of andere methoden om ons bij bepaalde ziektebeelden toch een leefbaar leven te geven die ons de vrijheid te blijven geven om mee te blijven doen aan de vele activiteiten die we graag (nog) mee willen maken. Laten we aan deze mogelijkheden van b.v. (val)preventie of ander, zoveel mogelijk deelnemen en daarmee ons voordeel mee doen, en deze niet meer de ver van ons bed show laten zijn.
Gedicht
De tijd
Als heden eens toekomst wordt
Het verleden als herfstblad verdort
Een spiegel de waarheid niet ziet
Voelt gisteren zich nóg onbespied
Gaan maanden en jaren voorbij
Smelten ijskappen rijen na rij…
Was vroeger eens: “ Weet je nog wel?”
En hinkelen gewoon maar een spel..
Nu gaan we als razend te keer!
Lijkt niets meer op “lief van weleer”
Mildred Zijlstra